قصه ی هزار و یک شب

بی تو

هرشبِ من هنوز

زمستانی تمام ناشدنی ست!

می نشینیم پای گرمای آتشِ هنوزشعله وری که چشم هایت به پا کرده بود؛

و دوباره همان داستان تکراری...

 

ایوان خانه؛ از لحظه تلخ رفتنت می گوید

آینه؛ از بهت آن صبحی که دیگر هرگز تو را ندید

و من؛ قصه ی کوتاهِ موهایِ بلندِ سفیدم را.