خشکم زد!

گونه ها-ش گُل انداخت!

سینی چای را که با چند پر از گل های نسترنِ کنار حوض تزیین کرده بود؛

آرام گذاشت لبه ی تخت و نشست.

چادرِ سفید گلدارش را مرتب کرد؛

و با یک نگاه معصومانه؛ از نوع عاقل اندر سفیه-ش جواب داد:

 

جهاد؟!

خاکریز من؛ یک خانه ی نقلی ست!

برای نبردی پولادین به زیباییِ "لتسکنوا الیها "

.:.

پ ن : شکافنده ی علوم (درود خدا بر او):  جهاد زن؛ نیکو شوهرداری کردن است. "وسائل الشیعه ج ۲۰ ص ۲۲۱"