افسانه

بوسه های قرن تلگرام

آغوش های پوچِ پوشالی

عطر موهایی که؛ نیست

راز باکره ی نگاه های معصومی که خاک شد پای درخت توت توی حیاط حافظیه

انتظارهای زنانه ی شبانه ی توی بالکن؛ که مُرد

چشم های نگران پشت پنجره ای؛ که خفت..

آه

آخرین عشق های قیمتی را هم

پشت ارگ کریمخان

توی کتاب های رنگ و رو رفته ای که با کِش به نرده های موزه چسبانده بودند مفت فروختند و

 تمام شد و

رفت