خودت میدانی! یک جوری دهان این ها را ببند
يكشنبه, ۷ دی ۱۳۹۳، ۰۲:۳۵ ق.ظ
نمی بینی نیمکت چوبی؛ چطور پشت سرمان حرف می زند؟
صدای پچ پچ برگ های درخت توت را نمی شنوی؟
نمی بینی زمستان چطور به تنهایی من می خندد؟
برگرد
و برای یک بار هم که شده؛ جلوی چشم همه صدایم کن!
برگرد
که صدایشان؛ که سنگینی نگاهشان، دارد می گیرد نفسم را.
- ۹۳/۱۰/۰۷